p-103
Social media deel 103.
Politieke censuur en beïnvloeding.
Citaten uit onze brief aan voormalig Minister-president M. Rutte van 3 februari 2020.
Het rommelt en rot op het Ministerie van Justitie en Veiligheid.
Het is nog nooit zo erg, zo diepgaand en zo omvangrijk geweest als onder de kabinetten Rutte I, II en III. Ministers en staatssecretarissen vallen om. Het ene schandaal na het andere. De politieke censuur en beïnvloeding komen met de regelmaat van de klok aan het licht. En de Minister heeft nooit/geen aanwijzingen daarvoor gehad. Het konkelen en kronkelen heeft nooit eerder zo’n indrukwekkende wanorde en gebrek aan functiescheiding vertoond. De wetteloosheid op het Ministerie van Justitie en Veiligheid en binnen hogerhand is ongekend.
Het Ministerie van Justitie en Veiligheid organiseert en coördineert de wet- en regelgeving (Justitie).
Alle wet- en regelgeving in Nederland loopt, direct of indirect, via dit ministerie voordat het in de Tweede Kamer ter discussie staat. ‘Justitie’ is het recht volgens de wet. Het Openbaar Ministerie staat voor de handhaving en uitvoering van alle wetten. En staat de rechtspraak voor zowel het burgerlijkrecht, het strafrecht als het bestuursrecht. Wetsvoorstellen gaan pas naar de Tweede Kamer als er kwalitatief en kwantitatief ‘groen licht’ voor is gegeven door de minister van Justitie.
Het Ministerie van Justitie en Veiligheid organiseert en coördineert de rechtspraak (Openbaar Ministerie).
Inbreuken op alle wetten moeten vastgesteld zijn door beëdigde functionarissen. Daarna komen wetenschappelijke en beëdigde functionarissen zoals advocaten, officieren van justitie en rechters eraan te pas om het recht te laten zegevieren. Dat gebeurt op basis van een papieren dossier dat is gevuld door belangenvertegenwoordigers die in het bijzonder werken op basis van specifieke wetten uit het Burgerlijk Wetboek, de Advocatenwet en de Nederlandse Orde van Advocaten-(gedrags)regels.
Na ‘hoor en wederhoor’ doet een onpartijdig en onafhankelijk rechter een uitspraak. Ons justitie stelsel is gebaseerd op ‘de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid (‘wat er echt allemaal is gebeurd’), de ‘complete inhoudelijke publiek tegenspraak’ en de ‘partijdigheid’ van de advocaten (namens hun cliënt) en de officieren van justitie (namens het Openbaar Ministerie).
Organogram: zonder politiek en met politiek.
Op grond van de wet- en regelgeving in Nederland is het landsbestuur inclusief de ministeries als volgt schematisch weer te geven:
↓↓
RegeringRechtspraak
↓↓
Ministeries Rechters
Nu op grond van de lobbycratie boven de politieke partijen.
Lobbycratie
↓
Coalitie en oppositiepartijen
↓
Tweede Kamer
↓↓
RegeringRechtspraak
↓↓
Ministeries Rechters
De trias politica of gescheiden machten tussen de instituten is opgeheven door ‘politici/zetbazen’. De Tweede kamer heeft het niet voor het zeggen! Dat hebben de politieke partijen wel maar die worden op hun beurt ‘aangestuurd’ door het grote bedrijfsleven. De Nederlandse democratie en democratische burgers staan altijd en overal ‘buitenspel’ tenzij er verkiezingen voor de Tweede kamer zijn.
Enkele voorbeelden.
De wet- en regelgeving: trias politica, handhaving, complete tegenspraak en maatschappelijk aanvaarde zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit.
Waarom heeft de wetgever en de rechtspraak in de maatschappij (via jurisprudentie) de volgende maatregelen genomen tegen ‘list en bedrog’ bij hogerhand? Om ontduiking en stipte toepassing van de wetgeving te voorkomen en blokkeren.
Elke medewerker van hogerhand weet dat er geen enkele beperking voortvloeit uit deze ‘papieren tijgers’. Met name advocaten, curatoren en de rechterlijke macht hoeft zich hier niets van aan te trekken. Dat is de praktijk en die is gebaseerd op heimelijke samenspanning (verboden afspraken toch heimelijk maken en uitvoeren) en vriendjespolitiek.
Elkaar onheus bejegenen is er niet bij, iedereen is collegiaal en zwijgt over zijn collegae. Maar naar buiten toe zijn de wet- en regelgeving streng verdedigd en beschermd door hen. Uit eigenbelang wel te verstaan. Men kent de levensbeschouwing ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’ maar die is niet van toepassing op hogerhand en haar leden.
Hogerhand is een heimelijke nationale criminele doofpot ontstaan rondom corrupte, misdadige, criminele, wetenschappelijk, beëdigde en geüniformeerde functionarissen werkzaam bij en voor hogerhand. De politiek, politici, bestuurders en (de juristen van) het gegoede bedrijfsleven plukken hiervan heimelijk elke dag de vruchten.
uristen weten dit al tientallen jaren en verwijzen wel door naar de juiste advocaat en curator die ‘te koop’ staat om het gewenste ‘juridisch juiste evangelie’ in een gerechtelijke uitspraak om te (laten) zetten.
Opmerkelijk is dat: het Openbaar Ministerie onder Justitie, handhaving onder Justitie en de (Nederlandse Orde van Advocaten) als wettelijk toezichthouder en gelijktijdig de beroepsgroep die de belangen van de advocatuur behartigt.
De vraag is waarom een trias politica-partij als de ‘rechtspraak’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt.
◊ Dat is al tientallen jaren zo.
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van alle wet- en regelgeving’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt.
◊ Dat is al tientallen jaren zo.
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van de vereiste complete inhoudelijke publieke tegenspraak’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt.
◊ Dat is al tientallen jaren zo.
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van de maatschappelijk aanvaarde individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit’ van functionarissen onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt.
◊ Dat is al tientallen jaren zo.
De rol van de Tweede kamer: zij veroorzaakt de problemen uit eigenbelang.
De Tweede kamer heeft hogerhand bewust en bedoeld zo wettelijk, systematisch en structureel georganiseerd dat hogerhand geen last heeft van de wet- en regelgeving waaronder alles en iedereen in Nederland valt. Dat maakt het mogelijk dat het ongewenst geachte ‘wat er echt allemaal is gebeurd’ straffeloos en heimelijk kan en mag worden vervangen door het gewenste ‘juridisch juiste evangelie’.
Dat heet politieke censuur en beïnvloeding. Dat heeft catastrofale gevolgen voor de gewone rechtzoekende burgers maar is profijtelijk voor de politiek, politici, bestuurders en (juristen van) het gegoede bedrijfsleven.
Hun belangen rechtvaardigen heimelijk en straffeloos de corrupte, misdadige en criminele gedragingen van de wetenschappelijke, beëdigde en geüniformeerde functionarissen werkzaam voor en binnen hogerhand. De maatschappelijk aanvaarde individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit van individuele medewerkers werkzaam voor en bij hogerhand is in strijd met de ‘mensenrechten’ bewust en bedoeld buitenspel gezet en gehouden uit eigenbelang.
Alle verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid voor dit alles ligt dus bij onze Tweede Kamer en haar individuele leden, die collectief en straffeloos wegkijken en zwijgen uit welbegrepen eigenbelang en dat van hun politieke partij/opdrachtgever.
Wat staat de Tweede Kamer te doen?
Als hogerhand/het Ministerie van Justitie en Veiligheid politieke censuur en beïnvloeding toepast dan houdt ze dat geheim. Maar er zijn altijd ooggetuigen en belanghebbenden die het gemanipuleer en vervalsen kunnen aantonen en weerleggen.
Zij zien dat er in de dagelijkse politieke praktijk geen trias politica bestaat, die bestaat alleen op Haagse papieren en is een ‘dode wet’. Omdat het landsbestuur niet bestaat uit onpartijdige en onafhankelijke bestuurders maar uit politici met (on)uitgesproken bijbedoelingen.
De Tweede Kamer(leden) hoeven alleen de bestaande wet- en regelgeving adequaat te (laten) handhaven en sanctioneren. Gevolg is dan wel dat zij allen zich ook daaraan adequaat conformeren. En de Tweede Kamer richt een onpartijdige en onafhankelijke Hoge Kamer van Toezicht op die adequaat toeziet op de landelijke adequate handhaving van alle wet- en regelgeving door het Openbaar Ministerie en alle andere wettelijk toezichthouders.
De huidige wettelijk toezichthouder op de advocatuur dient zo snel mogelijk plaats te maken voor een onpartijdige en onafhankelijke toezichthouder die geheel los staat van de huidige belangenbehartiger van de beroepsgroep advocatuur, de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA).
Zij geeft ook, na adequaat en continu onderzoek van alle wetenschappelijke en beëdigde functionarissen werkzaam voor en bij hogerhand sinds hun beëdiging/aantreden, een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) af die de burger garandeert dat de functionaris zich altijd en overal aan alle wet- en regelgeving heeft gehouden.
Gelukkig zijn er nog enkele actieve Tweede Kamerleden die het lef en de kennis hebben om te pleiten voor een onpartijdige en onafhankelijke advocatuur en rechtspraak, vrij van politieke censuur en politieke beïnvloeding.
Klokkenluiders hebben niets in te brengen tegen de corrupte, misdadige en criminele politiek, politici,
bestuurders en (juristen van) het gegoede bedrijfsleven.
Wij stellen heden vast dat als een leider niet corrupt is, mensen om hem heen dat ook niet durven te zijn!
Als hij dat wel is, zijn zij dat helaas maar al te vaak ook!
Minister-president Rutte, u bent, gelet op het bovenstaande, heimelijk te smerig om nog langer te worden gezien als een respectvol en adequaat Eerste Minister en regeringsleider voor de gewone Nederlandse burgers!
Kenmerk: Politieke censuur en beïnvloeding.