p-99
Social media deel 99.
Verantwoordelijk maar niet aansprakelijk.
Een citaat uit onze brief aan voormalig Minister-president M. Rutte 23 december 2019.
Verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid zijn persoonlijk en niet overdraagbaar.
Individuele en collectieve verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid.
De individuele en collectieve verantwoordelijkheid - en bijbehorende aansprakelijkheid - zijn niet /nooit overdraagbaar. Ook en juist niet van een wetenschappelijk, beëdigd en ‘geüniformeerde’ functionaris voor zijn ‘doen en laten’ namens of voor hogerhand. Die zijn van nature onvervreemdbaar, net als een natuurlijke gezagsverhouding tussen ouders en kinderen.
Immers, die functionaris had ook een prima alternatief binnen handbereik, namelijk ‘zijn onoorbaar gedrag weigeren’ op grond van strijdigheid met zijn - of de maatschappelijk aanvaarde - individuele en collectieve zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit. Los van het feit dat zijn functie, vereiste kennis en ervaring et cetera bewust en bedoeld gerelateerd zijn aan die bijbehorende salariëring.
Dat er op papier juridische regelingen en overeenkomsten mogelijk zijn om de bij die verantwoordelijkheid behorende aansprakelijkheid te laten vervallen is een alarmerend signaal voor de buitenwacht en de rechtzoekende gewone burger. Hoe hoger de functie, hoe vaker dit onnatuurlijke fenomeen zich voordoet.
Die voornoemde functionaris is op de eerste plaats verantwoording verschuldigd aan zichzelf.
Hij is boven alles en iedereen op de eerste plaats verantwoording verschuldigd aan zichzelf. En vervolgens geldt steeds: ‘wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’. Maar iedereen is zelf, altijd en overal 100% verantwoordelijk en aansprakelijk voor zijn hele ‘doen en laten’. Op papier doen alsof je het wel deed en daarna de gevolgen ervan voor jezelf in het niets laten verdwijnen is schizofreen en uitermate misleidend.
Dat leidt ook tot onverantwoord en overmoedig gedrag. ‘Institutionele vooringenomenheid’ is hier een mooi voorbeeld van want de functionaris zelf gaat vrijuit. En de eventuele opdrachtgever, een individu of een instituut? Die doet, als het kan, op zijn beurt precies hetzelfde, zowel intern als extern. Zo creëren zij, met voorbedachten rade, kunstmatige papieren en juridische onaanraakbaarheid en onaantastbaarheid tegenover buitenstaanders en gewone burgers.
Dan komen we uit bij het bestaan van twee soorten burgers, twee soorten belangen en twee soorten ‘maatschappelijke behandeling’. Wetenschappelijke en beëdigde functionarissen zonder aansprakelijkheid voor wat ze doen en laten. En gewone burgers die wel aansprakelijkheid zijn voor wat ze doen en laten. Alle burgers zijn allemaal op papier wel gelijk in de Grondwet maar zijn praktisch niet hetzelfde.
Waagmeesters Bedrijfsadvies heeft de statutaire plicht.
Waagmeesters Bedrijfsadvies heeft de statutaire plicht door haar vastgesteld onoorbaar gedrag te inventariseren, registreren, personaliseren en publiceren met het doel de maatschappelijke gevolgen, en die voor individuele slachtoffers, te beperken, voorkomen en blokkeren waar dat maar mogelijk is. Die ‘publicatieplicht’ moet vervolgens alle kunstmatige papieren en juridische ‘verdwijntrucjes’ van aansprakelijkheid onder de aandacht brengen en aangeven dat dit volstrekt onnatuurlijk, ondenkbaar, onmogelijk en onrealistisch is.
Feitelijk en praktisch bereikt Waagmeesters Bedrijfsadvies zo dat de aansprakelijkheid van de ‘dader’ weer bij hem ‘terugkomt’.
De gangbare praktijk in en rond het Ministerie van Justitie en Veiligheid.
Die is, inclusief die van de rechtspraak en het tuchtrecht, er echter op gebaseerd dat ‘wat er echt allemaal is gebeurd’ wordt vervangen door haar ‘juridisch juiste evangelie’. Om zo haar eigen en/of afgeleide verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid van (gelieerde) functionarissen te voorkomen en ontlopen. Dat is een echt ‘levensgevaarlijke’ variant voor nog dubieuzer gedrag van hogerhand en haar functionarissen.
Haar institutionele vooringenomenheid kan zo bewust en bedoeld leiden tot ‘papieren executies’ in de vorm van corrupte, misdadige en criminele gerechtelijke uitspraken. De (gelieerde) ambtenaren en functionarissen wassen hun handen in onschuld en gaan vrijuit. De rechter en de curator in een faillissement zijn hier zeer praktische voorbeelden van.
In het civiel recht/de Faillissementswet staat evenwel dat bestuurders van rechtspersonen, bij niet of te laat deponeren van de jaarrekening, en/of bij niet of te laat melden van betaalonmacht, fictief en met ‘omgekeerde bewijslast’ aansprakelijk zijn voor de openstaande schulden. Het kan verkeren!
De gevolgen voor het eventuele slachtoffer?
Dat is meestal een verschuldigde financiële ‘tegenprestatie’. In het geval van een rechter en curator is dat in de vorm van een betaalverplichting. Zie dat ‘het slachtoffer de dader beloont’ omdat de dader naar eigen inzicht en behoefte de bestaande hiërarchie van hogerhand en (eigen) wet- en regelgeving straffeloos kan en mag interpreteren naar eigen behoefte.
Onschendbaarheid en onaanraakbaarheid.
De onschendbaarheid en onaanraakbaarheid van hogerhand opheffen is wel de belangrijkste opdracht van Waagmeesters Bedrijfsadvies. Die onschendbaarheid en onaanraakbaarheid versterkt de macht van instellingen en hun medewerkers tegenover buiten-staanders en gewone rechtzoekende burgers. Zo wil Waagmeesters Bedrijfsadvies passief het corrupte, misdadige en criminele gedrag begaan door hogerhand bestrijden en voorkomen. Deze onschendbaarheid en onaanraakbaarheid op papier staat immers garant voor de diepste heimelijke nationale criminele doofpotten, ook binnen ‘justitie cum suis’.
De coulante houding (✩) van ‘hogerhand c.q. justitie’ tegenover de advocatuur.
Die wordt bevredigd door een eveneens heimelijke tegenprestatie. In ruil voor die heimelijke coulante houding houdt de advocatuur, als politiek spion en geheim agent van hogerhand, zijn mond over alle onoorbare praktijken begaan door individuele instituten van - en leden werkzaam voor - hogerhand. De rechterhand wast heimelijk de linker en omgekeerd.
(✩) Als Waagmeesters Bedrijfsadvies een verklaring zou moeten geven hiervoor dan houdt die het volgende in.
Zes corrupte, misdadige en criminele gedraging begaan binnen - en door - hogerhand.
Een onvoorstelbare gedachte.
Dat de Tweede Kamer(leden), de regering en de rechtspraak dit hebben laten ontstaan door het bewust en bedoeld ontbreken van adequaat toezicht op handhaving van de trias politica, adequaat toezicht op zichzelf, vereiste adequate publieke inhoudelijk tegenspraak door hogerhand en maatschappelijk aanvaarde collectieve en individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit van de betrokken functionarissen van hogerhand.
De Tweede Kamer(leden) en de Eerste Kamer(leden) zijn corrupt.
Dit ook in de wetenschap dat de leden van de Tweede Kamer en de Eerste Kamer corrupte, misdadige en criminele wet-geving ondersteunen door die goed te keuren. Grondwettelijk stemmen ‘zonder last’ door de Tweede Kamerleden is voor hen juridisch niet te combineren met het ‘klemmende beroep’ van hun politieke partij op de individuele handtekening van die leden onder het relevante partij- en coalitieprogramma.
Feitelijk en praktisch bepalen de politieke partijen uit de coalitie heimelijk het stemgedrag van de Tweede Kamerleden, flagrant in strijd met de regel ‘zonder last’ te moeten werken. Dus geen zuiver vrijwillige en persoonlijke keuze van deze Tweede Kamerleden maar een politiek decreet van het grote geld achter de politieke coalitiepartijen.
Wie betaalt bepaalt. En waar je profijt van hebt, dat laat je ongemoeid!
Het bewijs?
Zie hoe discriminerende en onmaatschappelijke wetgeving en akkoorden in de Tweede en Eerste kamer tot stand komen.
En gerechtelijke uitspraken en (vaststelling)overeenkomsten in de rechtspraak en de advocatuur.
En wat te denken van de ‘dividendcoup’ van voormalig Minister-president M. Rutte?
Om niet te spreken over de circa 10.000 door de belastingdienst afdeling toeslagen aangewezen ‘fraudeurs’ inzake de kinderopvangtoeslag, zonder ‘tegenspraak’ en zonder ‘verifieerbaar bewijs’ wel te verstaan.
Wel verantwoordelijk maar niet aansprakelijk, onaanraakbaar en onaantastbaar maar wel ‘wat er echt allemaal is gebeurd’ veranderen op papier in het ‘juridisch juiste evangelie’, dat roept burgerlijke ongehoorzaamheid op.
Burgerlijke ongehoorzaamheid (✩✩).
Ongehoorzaam maar wel rechtvaardig. Protesten van klimaatactivisten, boeren en ontevreden mensen. Mag je de wet overtreden om onrecht aan de kaak te stellen?
Ja, dat is burgerlijke ongehoorzaamheid die plaatsvindt in naam van het maatschappelijk belang en die geweldloos verloopt. Denk aan filosoof H.D. Thoreau, Gandhi en Rosa Parks. Zij handelden in strijd met de geldende regels maar wel in de geest ervan. Ze streden namelijk voor een rechtvaardiger samenleving. Demonstranten wijzen op blinde vlekken in het bestaande systeem waarin niet alle stemmen worden gehoord of niet alle belangen worden gerespecteerd. Als het onmogelijk is dat systeem van binnenuit te hervormen, kom je in verzet daartegen. Dat is beter dan je gedwee neerleggen bij een onrechtvaardig systeem.
Nee, want niet altijd staat het belang van de samenleving voorop. Heel vaak is er een drijfveer vanuit eigenbelang in de gevestigde orde. Zij willen een stempel drukken op de politieke besluitvorming. Dan is de morele verzetsdaad een schaamlap voor eigenbelang dat zwaarder weegt dan dat van anderen. Ook als het motief onbaatzuchtig is, wie bepaalt waarmee het publiek belang is gediend? Gewelddadige protestacties leiden niet tot discussies maar tot machtsinstrument om verandering af te dwingen.
Rauwe randjes zijn onder andere of concrete verzetsdaden moreel verantwoord zijn. Welke doelen hebben de demonstranten en welke middelen zijn gebruikt. Is het onrecht serieus? Is het verzet proportioneel? Zijn de omstandigheden zo uitzonderlijk dat geweld op zijn plaats is? Per geval is te bezien of het moreel gezien door de beugel kan.
(✩✩) Naar ‘Ongehoorzaam doch rechtvaardig?’, Jeroen Hopster in Filosofie Magazine, 12-2019.
Wij stellen heden vast dat als een leider niet corrupt is, mensen om hem heen dat ook niet durven te zijn!
Als hij dat wel is, zijn zij dat helaas maar al te vaak ook!
Minister-president Rutte, u bent, gelet op het bovenstaande, heimelijk te smerig om nog langer te worden gezien als een
respectvol en adequaat Eerste Minister en regeringsleider voor de gewone Nederlandse burgers!
Kenmerk: Verantwoordelijk maar niet aansprakelijk.