p-122
Social media deel 122.
Corruptie schokt Minister-president Mark Rutte niet.
Citaten uit onze brief aan voormalig Minister-president M. Rutte van 6 juli 2020.
Ongeloofwaardig?
Het Ministerie van Justitie en Veiligheid.
Wat gaat er door je heen als je denkt aan het Ministerie van Justitie en Veiligheid?
Gedachten aan een politiemacht?
Gedachten aan een advocatenorde?
Denk je onwillekeurig aan ‘bescherming’ van de bevolking en burgers?
Niet aan een organisatie of functionarissen die zich uit eigenbelang tegen de bevolking en burgers keren. En dat laatste is er wel maar daar merk je weinig van. Justitie is er niet alleen voor de Staat der Nederlanden, de bevolking en burgers, maar ook voor de heimelijke eigenbelangen van de leden van hogerhand/de overheid = de politiek.
De excessen zijn talrijker dan je denkt en maatschappelijk onacceptabel. Wat een ander overkomt kan ook jou overkomen. De meest kwetsbare mensen zijn onbeschermd tegen kwaadwillende advocaten. Nederland blijft een lobbycratie. Heeft u hogerhand/de overheid = de politiek wel eens aan socratische gesprekken zien doen?
Dus ….... ?
Er zijn geen hoopgevende of positieve signalen afkomstig van hogerhand/de overheid = de politiek.
Het huidige systeem levert hen te veel op.
Bedenk waarom al het bovenstaande ongeloofwaardig is voor u?
Omdat u het niet aan den lijve hebt meegemaakt! En deze verteller is ook ongeloofwaardig omdat hij geen academicus is, niet beëdigd is en hij draagt geen uniform. Hoewel, hij in de praktijk wel ooggetuige was?
De curator voert de faillissementswet uit en heeft alleen rechten volgens hem en de rechtspraak. De gefailleerde, een natuurlijk persoon/ondernemer of een rechtspersoon/besloten vennootschap, heeft alleen plichten volgens de curator en de rechtspraak. De rechter-commissaris ziet toe op de curator maar hij weerhoudt de curator er niet van om als roofridder en roverhoofdman op te kunnen treden.
Het eerste wat de curator doet bij het voorstel van de rechtbank om hem te benoemen tot curator, is kijken of er flink geld aan de klus te verdienen is. Anders weigert hij de benoeming. De faillissementswet kent diverse ‘ficties’, aannames die de curator carte blanche kunnen geven om zijn commerciële kwaliteiten als roofridder en roverhoofdman uit te proberen. Het tijdig deponeren van jaarrekeningen en het tijdig melden van betaalonmacht bij de belastingdienst zijn beroemde ‘kapstokken’ om zijn slag te kunnen slaan.
De banken doen heimelijk ‘verplicht’ met de curator mee om hun zekerheden ‘veilig’ te kunnen verzilveren. De curator is een financieel topexpert volgens hem en de rechtspraak, die in zijn dagvaarding mag ‘liegen en bedriegen zoals het gedrukt staat’. Tot het tegendeel is bewezen in de ogen van hem en de rechtspraak. Om onder andere zo het geld van de ondernemer in privé over te hevelen naar de ‘boedelrekening’ van de curator. Dat is de bankrekening waarop zijn salaris moet staan dat hij zelf bepaalt door het schrijven van uren.
Het faillissementsverslag van een curator is absoluut onbetrouwbaar op basis van het verleden en niet te vertrouwen voor de toekomst. Geen enkele curator heeft een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) voor zijn aanstelling nodig. Zij schrijven heimelijk hun te declareren uren met een ‘hooivork’. Het verhaal in het faillissementsverslag is eenzijdig gericht op hun eenzijdige doelredeneringen en onbewezen stellingen op basis van hun onaanraakbare en onaantastbare monopolie- en machtspositie. Hieruit vloeit hun handelen voort als heimelijk roofridder en roverhoofdman, met medeweten en medewerking achteraf van de rechter-commissaris.
Een klacht tegen de curator behandelt de rechter-commissaris zelf en hij kan zo zowel de klachtenprocedure als de uitkomst ervan sturen naar wat hem en de curator het beste uitkomst. In een klachtenprocedure moet de rechter-commissaris het doen en laten van de curator splitsen in dat van een advocaat en dat van een curator.
Mooier moeras/groot donker bos is niet denkbaar voor een klager. Het handelen van de rechtbank, rechter-commissaris en curator vindt plaats in een virtuele grote donkere kamer waarin de rechter-commissaris en de curator ongestoord en zonder adequaat toezichthouder, toezicht, handhaving en complete tegenspraak kunnen doen en laten wat hen welgevallig is.
De curator, in zijn hoedanigheid van gerespecteerd roofridder en roverhoofdman, kan de ondernemer achter een faillissement heimelijk en ongestoord als ‘vogelvrij’ behandelen en bestempelen.
Daar is geen complete tegenspraak of tegenbewijs voor nodig. Dat in samenwerking met faciliterende functionarissen zoals die van de bank met zekerheden en collegae advocaten en collegae curatoren van tegenspelers en schuldeisers. Heimelijke samenspanning is troef! Samen kunnen zij zelfs heimelijk afspreken een onwillige ondernemer (ook) in privé failliet te verklaren en om later af te spreken een Wet schuldsanering natuurlijke personen (Wsnp) te voorkomen en blokkeren.
Dit alles is de heimelijke dagelijkse praktijk zonder dat buitenstaanders kennis nemen van dit heimelijke wanbeleid van de advocatuur, in heimelijke samenspraak met de rechtspraak, rechtbank en de rechter-commissaris. De aanleiding: de onfortuinlijke beroepsfout van onze gerespecteerde Tweede Kamer/het parlement.
Ofwel bewust en bedoeld beleid van hogerhand/de overheid = de politiek om ‘eigenbelangen’ middels een interne heimelijke sekte te realiseren door middel van heimelijke wetteloosheid. Dat is slechts mogelijk zonder adequaat toezichthouder, toezicht, handhaving en complete tegenspraak. Geen enkele functionaris genoemd beschikt over een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG). Dat zegt genoeg. Voor de buitenstaander wel te verstaan.
En de buitenstaander?
Zij die dit herkennen hebben het er zelf naar gemaakt.
Waar deden ze toen toch alles van?
Eigen schuld dikke bult.
Ik heb het altijd al gedacht.
En onze wetgeving staat dit niet toe. Wij hebben een uitstekend werkend politie- en opsporingsapparaat. Onze ‘justitie en justitieambtenaren’ zijn academici, beëdigd en er is altijd en overal adequate functiescheiding en functionele integriteit. Onze rechtspraak staat zeer hoog aangeschreven. Politici houden zich strikt buiten de rechtspraak.
De verklaring is heel simpel.
Er is geen adequaat toezicht, geen adequate handhaving en geen adequate complete inhoudelijke publieke tegenspraak van toepassing op hogerhand/de overheid = de politiek. Niet op premier M. Rutte, niet op de leden van de trias politica-partijen Tweede Kamer, regering en rechtspraak, op niemand van de hogerhand/de overheid = de politiek.
Integendeel, zijn kunnen en mogen alles geheim houden en heimelijk doen wat hen goed uitkomt, totdat/tenzij hun vrienden van de Tweede Kamer nieuwsgierig zijn geworden. Dus als zij ‘achteraf’ vragen stellen et cetera.
Omdat Nederland een lobbycratie is betekent dit dat de lobbyisten de politieke partijen bewerken. De politieke partijen vormen een coalitieregering en hun ‘vrienden’ waken in de Tweede Kamer. Mocht het nodig zijn dan vormen politieke coalitiepartijen in de Tweede Kamer en de coalitiepartijen in de regering achteraf heimelijk overleg en ‘komen zij er samen wel uit’.
Van belang is te onthouden dat de waarheid of ‘wat er echt allemaal is gebeurd’ de gewone rechtzoekende burgers niet bereikt. Wat zij wel horen, zien en lezen is wat heimelijk is afgesproken tussen bepaalde leden van de Tweede Kamer en de regering. Dat zijn twee van elkaar verschillende zaken. Hoewel, de Tweede Kamer controleert tocht de regering? U moet Minister-president M. Rutte maar geloven op zijn ogen. En hopen en vertrouwen op onze gerespecteerde en adequate minister van justitie mr. F.B.J. Grapperhaus. Een advocaat voordat hij zijn huidige functie aanvaardde.
Zonder een Verklaring Omtrent Gedrag.
Belangenverstrengeling moet overal worden voorkomen, daar hebben we diverse autoriteiten voor. En onze gerespecteerde Tweede Kamer doet het tegenovergestelde. Zij propageert dat specifiek bij de advocatuur en wel publiekelijk, bewust en bedoeld. Kennelijk uit eigenbelang en of het belang van politieke partijen en lobbyisten. Maar ten koste van de gewone rechtzoekende burgers.
De gewone rechtzoekende burgers zijn oprechte ooggetuigen. De ‘tussenpersoon’/advocaat is een huurling en een partijdige buitenstaander die financieel eigenbelang heeft bij welslagen en mogelijk daartoe heimelijke samenspanning pleegt om eventueel ook het belang van de Nederlandse Orde van Advocaten te dienen.
Zonder eenVerklaring Omtrent Gedrag is elke wetenschappelijk opgeleide, beëdigde en geüniformeerde functionaris van hogerhand/de overheid = de politiek ‘levensgevaarlijk’. Ze zijn niet/nooit betrouwbaar op basis van het verleden en niet/nooit te vertrouwen voor de toekomst. Wat zij niet zeggen en doen is belangrijker dan wat zij zeggen en doen. Wat er niet staat is belangrijker dan wat er staat. Wat er niet staat bestaat niet en heeft niet bestaan.
Roofridders en roverhoofdmannen:
wetenschappelijk opgeleid, beëdigd en bevoegd tot corrupt, misdadig en crimineel gedrag.
Voormalig Minister-president Mark Rutte is tijdig en volledig door ons hierover geïnformeerd maar hij bleef passief voor zover het de klager betreft.
Kennelijk is de Nederlandse rechtsstaat in zijn ogen geen nationaal en algemeen belang en niet voor elke Nederlander van zeer groot belang.
Kenmerk: Corruptie schokt Rutte niet.