Citaten uit onze brief aan voormalig Minister-president M. Rutte van 15 juni 2020.
1
De onfortuinlijke beroepsfout.
Wij stelden en stellen vast dat u, hogerhand/de overheid, zowel gezamenlijk als ieder afzonderlijk, wist of kon weten dat het parlement destijds de beroepsgroep advocatuur, de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA), benoemde tot wettelijk toezichthouder op diezelfde beroepsgroep advocatuur.
Op ‘zichzelf’ dus.
U wist of kon ook weten dat dit tot belangenverstrengeling zou kunnen leiden als dat wettelijk toezicht niet altijd en overal adequaat toeziet op strikte toepassing en handhaving van de Advocatenwet en de NOvA-(gedrags)regels. Hierdoor ontstaan dagelijks honderden corrupte, misdadige en criminele gerechtelijke uitspraken en dagelijks honderden corrupte, misdadige en criminele (vaststelling)overeenkomsten afkomstig van advocaten(kantoren).
Wij stellen alle met name genoemde instellingen cum suis hiervoor publiekelijk en hoofdelijk verantwoordelijk en aansprakelijk en verzoeken elke organisatie onder u te willen aangeven wat u destijds wel en/of niet heeft gedaan om die onfortuinlijke beroepsfout van ons parlement te voorkomen en/of te blokkeren.
2
Rechtspraak.
Opmerkelijk: het Openbaar Ministerie onder Justitie, handhaving onder Justitie en de Nederlandse Orde van Advocaten (NOvA) als wettelijk toezichthouder en gelijktijdig de beroepsgroep die de belangen van de advocatuur behartigt.
1
De vraag is waarom een trias politica-partij als de ‘rechtspraak’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt. Dat is al tientallen jaren zo.
2
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van alle wet- en regelgeving’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt. Dat is al tientallen jaren zo.
3
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van de vereiste complete inhoudelijke publieke tegenspraak’ onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt. Dat is al tientallen jaren zo.
4
De vraag is waarom een trias politica-taak als de ‘handhaving van de maatschappelijk aanvaarde individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit’ van functionarissen onder een politiek minister en een politiek ministerie als het Ministerie van Justitie en Veiligheid valt.
Dat is al tientallen jaren zo.
5
De vraag is hoe dom je kunt zijn als wetgever/Tweede Kamer(lid) om de beroepsgroep advocatuur (de Nederlandse Orde van Advocaten) te benoemen tot de wettelijk toezichthouder op zichzelf.
3
Specifieke gevolgen van ‘de 7’ of interne heimelijke wetteloosheid: ‘rechtsweigering’.
De rechter doet door ‘rechtsweigering’ alsof er geen belang bestaat bij het beantwoorden van de gestelde rechtsvragen. Het komt regelmatig voor dat er geen antwoord van de rechter komt op een gestelde rechtsvraag. Dus dat een vraag ongemotiveerd en heimelijk door de rechter terzijde is geschoven in zijn uitspraak. Echter rechtsvragen weigeren te beantwoorden is in strijd met de wet/’ministerieplicht’ van de rechter en heet rechtsweigering.
Er is vrije interpretatie van het woord ‘belang’. Daarmee is het mogelijk heimelijk onwelgevallige vragen te ontwijken. Een subjectieve, heimelijke selectie van niet beantwoorde vragen die is gemaakt door de rechter, leidt tot het wel beantwoorden van die vragen die leiden naar de gewenste uitkomst. Er is dan geen onpartijdige en onafhankelijke afweging en normering gemaakt door die rechter.
Dus zonder wettelijk referentiekader, feitelijkheden, onderbouwing en normering gebruikt de rechter een ontsnappingsroute die rechtsweigering oplevert volgens Artikel 162 in het Wetboek van Strafvordering. De rechter doet daardoor alsof er geen belang is te ontlenen aan het beantwoorden ervan. Dan is een beroepschrift mogelijk. De vraag is of dit kwalijke en heimelijk onbeantwoord laten opzettelijke heimelijke rechtsweigering is.
De gedachten bepalen het gedrag.
Het wezenlijke belang van deze heimelijke ‘valkuil’ en frustratie in de rechtsgang door rechtsweigering.
De overwegingen daarbij.
1
De rechter had ook de mogelijkheid de rechtsvraag wel te beantwoorden maar koos daar niet voor. Wat was de adequate motivatie om de rechtsvraag niet te beantwoorden? Wie en wat beschermt en verdedigt hij daarmee? Wat zijn de maatschappelijke gevolgen? Dit is heimelijk en schriftelijk machtsmisbruik en een ‘taalspelletje’ dat schuilgaat onder het geheim van de raadkamer.
2
Dit is een heimelijk ‘kat en muis spelletje’ in het gerechtelijk dossier, vaak onopgemerkt en uitermate subjectief. De partij die hier baat bij heeft zal hierover zwijgen, en dat kan ook hogerhand/de overheid zelf zijn. Of de tegenpartij ondervindt daar juist nadeel van, afhankelijk van welke partij de rechtsvraag stelde. En de beide ‘tussenpersonen’/advocaten kunnen bewust en bedoeld er het zwijgen toe doen als zij heimelijke samenspanning pleegden.
3
Dit heimelijke ontkennen, verzwijgen, negeren en weglaten van een antwoord is in strijd met de maatschappelijke en professionele vereisten van individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit van de rechtbank, de rechter en/of de ‘tussenpersonen’/advocaten.
4
Kwalijk is dat de ‘partijen zelf’ hier geen weet van hoeven te hebben of te krijgen, alleen de rechtbank, rechter, en mogelijk de ‘tussenpersonen’/advocaten van partijen hebben hier kennis van genomen. Zij kunnen hiertegen beroep aantekenen dan wel zwijgen, elk uit welbegrepen eigenbelang.
5
Kwalijk is ook dat hierdoor de complete inhoudelijke publieke tegenspraak vermeden wordt die juist wettelijk vereist is voor een compleet beeld van de feiten en omstandigheden van de kwestie en de rechtmatige onderbouwing van de gerechtelijke uitspraak.
6
Kwalijk is dat dit rechtsweigering feitelijk heimelijke misleiding en fraude is van de kant van de rechtspraak, de rechtbank en de rechter. En mogelijk van de heimelijk samenspannende en zwijgende ‘tussenpersonen’/advocaten.
7
De wetgever laat hier bewust en bedoeld een enorme ‘steek’ vallen door dit niet in wettelijke regels op te vangen en te voorkomen.
8
Kwalijk is dat, aanvullend hierop, een adequaat toezichthouder, adequaat toezicht en adequate handhaving bewust en bedoeld ontbreekt op de rechtbank, de rechter en de ‘tussenpersonen’/advocaten om dit soort ‘frustreren van de rechtsgang’ door rechtsweigering, in kwalijke en opzettelijke vorm, te onderzoeken, te voorkomen, te blokkeren en sanctioneren.
9
Deze combinatie van heimelijke, kwalijke, opzettelijke rechtsweigering en het gelijktijdig ontbreken van adequaat toezicht en adequate handhaving lijkt op bewust en bedoeld gedoogbeleid van hogerhand/de overheid met het doel zichzelf heimelijk te kunnen bevoordelen als dat nuttig en wenselijk is. En dat is nauwe samenwerking met de Nederlandse Orde van Advocaten/advocatuur.
10
Tweede Kamer en de Nederlandse Orde van Advocaten: u wilde niet eens de ‘schijn’ voorkomen dat er geen adequaat toezicht en handhaving bestaat op hogerhand/de overheid, de rechtspraak en de advocatuur. U beide rekende erop dat de heimelijke corrupte, misdadige en criminele gedragingen van uw functionarissen in onderling overleg zouden kunnen voorkomen en blokkeren dat deze beide heimelijke fenomenen tot een verzoekschrift aan de commissie voor de verzoekschriften van de Tweede Kamer zou leiden.
11
De rechter heeft altijd en overal aan partijen verifieerbare bewijzen gevraagd, maar waarom kan hij niet verifieerbaar bewijzen dat hij kennelijk niet heimelijk corrupt, misdadig en crimineel is met rechtsweigering? Waar is zijn Verklaring Omtrent Gedrag? De aanhouder, in dit geval de rechtspraak, de rechtbank en hogerhand/de overheid, die ‘wint’.
12
Door consequent ook in beroep en hoger beroep collegiaal dezelfde rechtsweigering toe te passen ontstaat er een selectieve uitkomst van het geschil die bewust en bedoeld weerloosheid creëert van een of beide partijen. Dit lijkt het geval in het overzicht van de klachtenbehandelingen tegen advocaten en curatoren bij de Raden van Discipline en het Hof van Discipline.
13
Wettelijk toezichthouder Nederlandse Orde van Advocaten: toezichthouder op jezelf zijn betekent evenzoveel als geen adequaat toezicht en handhaving. Weten de cliënten van uw leden/advocaten dat, voordat zij in zee gaan met deze raadsmannen?
4
Rechtsweigering en het verzoekschrift.
Op 4 juni 2020 heeft Waagmeesters bedrijfsadvies het presidium van de Tweede Kamer in gebreke gesteld. En die, gelijktijdig met een verzoekschrift, ingediend bij de Commissie voor de Verzoekschriften van de Tweede Kamer. Indien de Commissie geen haast heeft met de beantwoording en inhoudelijke behandeling van het verzoekschrift, dan zijn er twee reacties mogelijk.
A
De Commissie en haar leden, het presidium, de premier en alle aangeschreven partijen in kopie zijn op 4 juni 2020 aangeschreven en op de hoogte gesteld van de onfortuinlijke beroepsfout en de gevolgen daarvan voor de maatschappij en haar burgers/bedrijfsleven. Indien zij dit niet adequaat en functioneel direct meldden bij het Openbaar Ministerie, dan overtreden zij, zowel gezamenlijk als ieder afzonderlijk, artikel 162 Rechtsvordering. Voor rechters betekent dit een klacht in te dienen op grond van artikel 13 a van de Wet op de rechtelijke organisatie bij de Procureur-Generaal van de Hoge Raad in zake ‘gedragingen’.
Die passieve houding kan zelfs collectieve, heimelijke samenspanning zijn en praktisch het frustreren van de rechtsgang en herstelwetgeving tot gevolg hebben. Dat moet Waagmeesters bedrijfsadvies dan melden en publicatie ervan aankondigen. Alle hierbij betrokken en verantwoordelijke functionarissen geven dan blijk van het bewust en bedoeld negeren van de wet- en regelgeving en dat zij zich niet storen aan de maatschappelijk en professioneel vereiste individuele zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit.
B
De aankondiging van een dagvaarding naar (het presidium van) de Tweede Kamer.
5
Samenvatting en conclusie.
Wat staat de Tweede Kamer te doen?
De Tweede Kamer en haar leden hebben maatschappelijk en professioneel vereiste zorgplicht, ethiek, moraal, fatsoen en integriteit tegenover alle gewone rechtzoekende burgers. Maar getuige de onfortuinlijke beroepsfout ‘wettelijk toezichthouder Nederlandse Orde van Advocaten’ was minachting en discriminatie van de belangen van de gewone rechtzoekende burgers hun deel. Dat is het directe en indirecte gevolg van het ontbreken van een adequaat toezichthouder, toezicht en handhaving op hogerhand/de overheid. Zonder een Verklaring Omtrent Gedrag (VOG) is elke wetenschappelijke, beëdigde en geüniformeerde functionaris onbetrouwbaar op basis van het verleden en niet te vertrouwen voor de toekomst.