p-34
Social media deel 34.
Machtsmisbruik Raad van Discipline in ’s-Hertogenbosch.
Lees de uitspraak van de Raad van Discipline in ’s-Hertogenbosch van 5 maart 2018.
Vorm eerst je eigen mening en lees daarna onderstaande uitspraak!
Kenmerk: Beslissing van de Raad van Discipline in het ressort 's-Hertogenbosch.
TIP: traditioneel ontkennen, verzwijgen en negeren beëdigde functionarissen steevast alles wat tegen hen gebruikt is. Vervolgens gaat het per definitie over de ‘inhoudelijke tegenspraak’, het schriftelijke ‘hoor en wederhoor’. Daarop is ons rechtssysteem en het procederen bij de rechter gebaseerd.
Dat is echter fraudegevoelig want elke advocaat mag zelf bepalen wat hij wel/niet inbrengt. Wat tegen hem pleit blijft weg. Dit betekent dat ‘wat er niet staat belangrijker is dan wat er staat’! Maar wat mis je als het er niet staat? Bijna altijd mis je de gemotiveerde en bewezen onderbouwing van standpunten uit de ‘tegenspraak’.
En zodra je dat vaststelt weet je dat van ‘heimelijke samenspanning’ sprake kan zijn. Daarvan is sprake: “als een advocaat, al of niet in samenspraak met de andere advocaat, en onopvallend, zich bewust niet voor 100% inzet en daarmee en daardoor het belang van de tegenpartij dient.”
Alle klachtenbehandelaars hebben hetzelfde gedaan.
Klager gaat in beroep bij de vier regionale Dekens mr. O.E. Meijer, mr. J.F.C. Schnitzler en mr. T.J. Roest Crollius (twee keer) van de tuchtinstantie Nederlandse Orde van Advocaten maar de vier advocaten ontkennen, verzwijgen en negeren alles. De Dekens reageren voorbarig, georganiseerd en gecoördineerd, met het herhalen van de standpunten van de advocaten en ontkennen, verzwijgen en negeren van de klacht en het beroepschrift van klager. Alle Dekens bestrijden de ontvankelijkheid en verklaren de klacht en het beroep eensgezind ongegrond.
Vervolgens gaat klager in hoger beroep bij de vier Raden van Discipline van de Nederlandse Orde van Advocaten, het tuchtrecht. De vier voorzitters/onderzoekrechters mr. G.A.F.M. Wouters, mr. A.G.M. Zander en mr. M.F.J.N. van Osch (twee keer) reageren, voorbarig, georganiseerd en gecoördineerd, met het herhalen van de standpunten van de advocaten en Dekens en ontkennen, verzwijgen en negeren van de klacht en het beroepschrift van klager. Alle voorzitters bestrijden de ontvankelijkheid en verklaren de klacht, het beroep en hoger beroep eensgezind ongegrond.
Ook hier neemt klager geen genoegen mee en maakt vier verzetsschriften. Daarop volgen vier hoorzittingen bij de vier onderzoekrechters mr. J.D. Streefkerk, mr. R.A. Steenbergen (twee keer) en mr. M.P.J.G. Göbbels waarna klager schriftelijk en gemotiveerd aan de vier Raden van Discipline bevestigt dat zij ‘onbekwaam zijn op basis van eerdere uitspraken en dat zij tot op het bot corrupt’ zijn.
De clou is dat geen enkele klachtenbehandelaars schriftelijk ingaat op de inhoud van de klacht en latere stukken als beroepschrift, hoger beroepschrift en verzetsschrift met pleitnota. Zo ontkennen, verzwijgen en negeren zij de inhoud van de klacht, voorkomen (lees)werk en het risico op ‘fouten maken’. Want een ding is duidelijk, aangeklaagden en klachtenbehandelaars hebben geen inhoudelijk en onderbouwd verweer tegen de verwijten in de klacht en latere stukken.
Dan is ontkennen, verzwijgen en negeren de oplossing!
Uit het uniforme gedrag en dito werkwijze van alle klachtenbehandelaars blijkt dat dit georganiseerd en geregisseerd is door ‘hogerhand’ met het doel klager ‘het bos in te sturen’ in de wetenschap dat er toch geen hoger beroep in Nederland mogelijk is. Hierdoor zijn alle klachtenbehandelaars ‘corrupt’ gebleken. Uit hun drie uitspraken blijkt dat zij geen enkel inhoudelijk verweer hebben op alle gemaakte verwijten.
Puur en onvervalst straffeloos machtsmisbruik door beëdigde functionarissen in het tuchtrecht!
Bedenk bij deze uitspraak het volgende.
De klacht is gericht tegen:
De klacht steeds ‘straffeloos’ ongegrond is verklaard door:
De daders verklaren de klacht van de slachtoffers ongegrond.
De wet- en regelgeving schrijft voor dat klager bij de daders, dus het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie en de Nederlandse Orde van Advocaten, haar (tucht)recht moet halen. De daders/Raden van Discipline kunnen ongemotiveerd en straffeloos kiezen voor de optie die hen het beste uitkomt, namelijk die van de voorzittersbeslissing.
Dan hebben de daders zelf het ‘laatste woord’ binnen de landsgrenzen en sluiten zij het oordeel van het Hof van Discipline uit.
De keuze voor de voorzittersbeslissing nemen en rechtvaardigen zij immers ook zelf.
De daders zijn ook de belanghebbenden.
Bij de goedkeuring van de relevante wet- en regelgeving door de wetgever (Tweede en Eerste Kamer) zijn het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie, de beroepsgroep Nederlandse Orde van Advocaten en het financieel en economisch sterke bedrijfsleven gehoord als deskundigen, belanghebbenden en lobbyist. Dat speelt in dezen in het voordeel van de daders/belanghebbenden en in het nadeel van klager/slachtoffer.
Het belang van belanghebbenden vertaalt zich in miljarden euro's als advocaten kunnen anticiperen op - en bepalen hoe - een uitspraak luidt.
En advocaten zijn ‘te koop’.
Systeemfout.
Deze ondenkbare misdadige en criminele status quo in Nederland blijft gehandhaafd tenzij onafhankelijke, objectieve en deskundige experts van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) alsnog daar verandering in kunnen afdwingen.
Kenmerk: Machtsmisbruik Raad van Discipline in ’s-Hertogenbosch.