p-50
Social media deel 50.
The winner takes it all, the loser has to fall.
The winner takes it all, the loser has to fall.
Verzonden ‘Open brief 40’ van 3 september 2018 aan de Minister-president geeft een beeld van Justitie cum suis dat niets heeft te maken met ‘wat er allemaal echt is gebeurd’ voorafgaand aan de gerechtelijke procedures. Wel van machtsmisbruik door alle sjoemelaars bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie, de rechtspraak, de Nederlandse Orde van Advocaten en de advocatuur.
Door het ontbreken van adequaat toezicht op dossierniveau op de advocatuur/burgerlijk recht, heimelijke samenspanning om ‘inhoudelijke tegenspraak’ te voorkomen en schending van de advocatenwet en NOvA-(gedrags)regels door advocaten. Dit om financieel gewin als gevolg van een misdadige en criminele gerechtelijke uitspraak ten bate van de opdrachtgever van de advocaat en hemzelf, en ten laste van de in het ongelijk gestelde tegenpartij.
Als er vervolgens een klacht komt tegen de advocaten en andere partijen, of een aangifte, dan worden de klaagschriften ontkend, verzwegen en genegeerd door de aangeklaagden, Dekens en rechters. In hun ‘uitspraken’ is alle ‘tegenspraak’ weggeschreven en weggeredeneerd om de verwijten maar ongegrond te kunnen verklaren. Voor curatoren geldt bovendien heimelijke toepassing van de ‘aflegmaatregel’ van het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie.
Bij dit alles ontbreekt elke verifieerbare onderbouwing van de ingenomen standpunten c.q. verwijzing naar de wettelijke bepalingen waarop die berusten, een zogenaamde ‘bloot’ verweer’. Dat wil zeggen dat de klagers inhoudsloos worden vernederd tot sjacheraars en simpele onwetende ‘zielen’.
De rol van de eventuele advocaat van een klager is daarbij uitermate dubieus en alleen van waarde voor de aangeklaagden omdat heimelijke samenspanning en ongemotiveerde weglatingen uit zijn stukken leiden tot voorkomen van de vereiste inhoudelijke tegenspraak. De kunst van het weglaten, wat er niet staat bestaat niet en heeft niet bestaan. En dat altijd sprake moet zijn van ‘heus’ bejegenen van je collegae.
De analyse van de oorzaken begint bij de wetgever die vergeten is de ‘trias politica’ toe te passen.
Immers, waarom is de toezichthouder op de advocatuur dezelfde als de beroepsgroep zelf? En zij hanteert straffeloos het passieve toezicht in plaats van actief toezicht waardoor ook de aflegmaatregel, een ambtsinstructie, als wet wordt gehandhaafd. Hoe de betrokken rechters dit kunnen verantwoorden aan hun toezichthouder is onbekend. Hoe de advocaten de advocatenwet en de NOvA-(gedrags)regels kunnen en mogen negeren hangt samen met het ontbreken van actief toezicht en het lucratieve perspectief voor de advocaat en zijn opdrachtgever.
Dit verklaart gelijktijdig waarom en waardoor advocaten en uitspraken ‘te koop’ zijn. Dat de advocaten deze persoonlijke keuzes maken is uitermate bedenkelijk gelet op de maatschappelijk aanvaarde regels rond ethiek, moraal, fatsoen en integriteit geldend voor vertrouwenspersonen. Hoe de toezichthouder dit beleid kan en mag uitvoeren is onbekend maar is dus door ‘hogerhand’ toegestaan.
Het conglomeraat van onpartijdige ‘procesmanagers’/rechters en partijdige advocaten heeft, gelet op de vergelijking van het dossier van klager/’wat is er allemaal echt gebeurd’, het gerechtsdossier en de uitspraken niets te maken met ‘Justitie’ of het handhaven van de wet- en regelgeving. Die vergelijking duidt juist op de bewuste afwezigheid van elke vorm van ‘Justitie’.
Dit is structureel, georganiseerd, geregisseerd, gedoogd en uitgevoerd door corrupte, misdadige en criminele wetenschappelijke beëdigde functionarissen werkzaam bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie, de rechtspraak, de Nederlandse Orde van Advocaten en de advocatuur. Met welwillende medewerking van de politiek, politici en het financieel en economisch sterke bedrijfsleven dat profiteert.
Als onderzoek naar de vergelijking van dossiers achterwege blijft door de toezichthouder Nederlandse Orde van Advocaten, dan is de verifieerbare tegenspraak weg (✩)!
Dit is het bewuste beleid van de kunst van het weglaten, ‘wat er niet staat bestaat niet en heeft niet bestaan’.
Het seksuele wangedrag binnen de Rooms Katholieke Kerk wereldwijd, heimelijk begaan door haar ‘geestelijken’, is identiek aan het heimelijke corrupte, misdadige en criminele gedrag van onze wetenschappelijke beëdigde functionarissen bij het Ministerie van Justitie en Veiligheid/Openbaar Ministerie, de rechtspraak, de Nederlandse Orde van Advocaten en de advocatuur. Het bevoegde gezag kan en mag dit ontkennen, verzwijgen en negeren en de ‘inhoudelijke tegenspraak’ voorkomen en blokkeren in een identieke ‘heimelijke nationale criminele doofpot’, afgedekt door de politiek en politici en de ‘geestelijken’ van de Rooms Katholieke Kerk profiteren hiervan.
Kenmerk: wat er gebeurt, gebeurt niet zomaar en wat er is gebeurd ook niet.